با تشخیص بموقع قوز قرنیه، احتیاج به پیوند ندارید
به گزارش پاراسول، یک جراح و متخصص چشم اظهار داشت: با تشخیص بموقع، کنترل و درمان قوز قرنیه میتوان از پیشروی و پیوند قرنیه پیشگیری کرد.
به گزارش پاراسول به نقل از ایسنا دکتر الهام سلطانی ضمن اشاره به این که قوز قرنیه چشم یا کراتوکونوس بیماری ارثی غیرالتهابی است، اظهار نمود: غالبا افراد دچار این مشکل، زمینه خانوادگی در این خصوص دارند و معمولاً این بیماری با عیوب انکساری به سرعت پیش رونده خویش را نشان داده است.
وی در ادامه اظهارکرد: فرد دچار قوز قرنیه معمولاً با این علایم به ما رجوع می کند که نمره عینکم تند تند تغییر کرده و عینک را زود به زود عوض می کنم و این بدان معناست که عینک نتوانسته به شکل قابل قبول مشکل بینایی فرد را اصلاح نماید.
این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان با اشاره به اینکه تشخیص قطعی با عکسبرداری هایی از سطح قرنیه امکان دارد، افزود: معمولا بیماران در سنین ۲۰ تا۳۰ سال به این مشکل مبتلا می شوند و شیوع آن در دیگر گروههای سنی کمتر است.
وی افزود: درمان ها در این بیماران بر حسب شدت و سن بیمار متفاوت می باشد اما معمولاً در انواع خفیف بیماری، عینک یا لنز نرم امکان دارد کمک کننده باشد ولی با پیشرفت بیماری و نازکتر شدن و تغییر شکل بیشتر قرنیه این درمان ها دیگر چندان کارساز نخواهد بود.
سلطانی در ادامه اظهارکرد: درمان بعدی بیماری استفاده از لنزهای سخت دارای قابلیت نفوذ گاز است، این لنزها قابلیت بیشتری برای اصلاح آستیگاتیسم نامرتب ناشی از کراتوکونوس (قوز قرنیه) دارند اما هم اکنون در بیمارانی که قادر به تحمل لنزهای سخت نیستند از روش های جدیدتری مانند قرار دادن رینگ های داخل قرنیه مثل Intacs و Ferrara و رینگ کامل Myoring استفاده می شود.
وی ضمن اشاره به این که یکی از روش های درمان قوز قرنیه، روش جراحی کراس لینکینگ است که سبب استقامت قرنیه و جلوگیری از پیشرفت بیماری است، اظهار داشت: در این شیوه بینایی فرد با و بدون عینک بهبود یافته و میزان آستیگماتیسم، کاهش قابل توجهی خواهد داشت و این شیوه سبب می شود به پیوند قرنیه نیاز نباشد.
تنبلی چشم را در کودکان جدی بگیرید
این متخصص و جراح چشم در قسمت دیگری از سخنان خود به یکی دیگر از مشکلات چشمی در گروه سنی کودکان اشاره و اظهار نمود: «تنبلی چشم» یکی از اشکالات شایع چشم در سنین کودکی است که دید بیمار بدون وجود هیچ علت شناخته شده ارگانیک کاسته می شود و با روش های موجود مثل عینک قابل اصلاح نیست.
وی اضافه کرد: این مورد به علت عدم تکامل سیستم مغزی در بینایی چشم ایجاد می شود. اگر به هر علتی در دو سال نخست زندگی علتی وجود داشته باشد که مانع از دیدن تصویر در یکی از چشم ها شود مغز بیشتر بر یک چشم تمرکز می کند و عملاً چشم «تنبل» را نادیده می گیرد و درصورتیکه این چشم به درستی تحریک نشود، سلول های عصبی که مسئول بینایی هستند به صورت طبیعی تکامل نمی یابند.
سلطانی خاطرنشان کرد: انحرافات چشم، وجود کدورت در راه بینایی، ایجاد ضایعه در قرنیه و عیوب انکساری قابل توجه همچون مسائلی هستند که می توانند در کاهش دید یک چشم و ایجاد تنبلی چشم مؤثر واقع شوند، در نتیجه کودک باید در مدت زمان طلایی از نظر وجود این مشکلات غربالگری شود و مغز بیاموزد و این تصاویر را اصلاح نماید.
وی متذکر شد: در این بیماری عیوب انکساری بر حسب شدت با تجویز عینک اصلاح می شود و اگر روند درمان کودک به صورت منظم پیگیری شود، رفع تنبلی چشم و بهبودی کامل حاصل می شود، معمولاً هر چه سن کودک کمتر باشد، اثربخشی درمان بیشتر خواهد بود. بعد از هشت سالگی، احتمال بهبود بینایی به صورت قابل توجهی کاسته می شود ولی درمان هنوز هم می تواند موثر باشد.
پیرچشمی یا کاهش قدرت تطابق چشم چیست؟
این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان در ادامه به مبحث پیرچشمی اشاره و اظهارکرد: ضعف بینایی که به علت افزایش سن اتفاق می افتد پیرچشمی نامیده می شود و در واقع کاهش قدرت تطابق چشم با افزایش سن است.
وی افزود: در حالت عادی همه ما می توانیم اجسام دور و نوشته های ریز یک را از نزدیک با دید خود ببینیم و این ناشی از قدرت تطابق در چشم است که امکان دارد با افزایش سن، این قدرت تطابق کاسته می شود.
به گزارش وبدا، سلطانی ضمن اشاره به این که در اکثر موارد، پیرچشمی از سنین ۴۰ سالگی به بعد شروع می شود، اظهارکرد: مناسبترین و بهترین راه درمان این مشکل استفاده از عینک است البته روش های جراحی هم وجود دارد اما استفاده عمومی ندارد چون نتایج قابل پیشبینی ندارند.
منبع: پاراسول
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب